ضرر و آسیب های زندگی در فضا

فضا چشم فضانوردان را ضعیف می‌کند

زندگی در فضا عوارض متعددی برای بدن فضانوردان به دنبال دارد، از دست رفتن حجم ماهیچه‌ها، بلند شدن قد، ضعف عضلانی و پوکی استخوان و اکنون دانشمندان دریافته‌اند حضور در فضا قدرت دید فضانوردان را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.تقریبا ۸۰ درصد از فضانوردانی که با چشم قوی و سالم به فضا رفته‌اند،‌ پس از بازگشت از اقامت طولانی مدت در فضا نشانه‌هایی از ضعف چشم در قالب نزدیک‌بینی از خود بروز می‌دهند. فضانوردان در زمان پرتاب به فضا باید از دیدی بی‌نقص برخوردار باشند (اجازه استفاده از لنزهای طبی وجود دارد) و وجود این مشکل می‌تواند برای ماموریت‌های آینده انسان به اعماق فضا معضلی بزرگ به شمار رود.

اولین فضانوردی که نشانه‌های ضعف بینایی را از خود بروز داد،‌جان فیلیپس بود که در سال ۲۰۰۵ به ایستگاه فضایی رفت. دید وی در حین اقامت در ایستگاه دچار ضعف شد و زمانی که وی به زمین بازگشت پزشکان متوجه شدند دقت دید او از ۲۰/۲۰ به ۲۰/۱۰۰ تغییر یافته‌ است. علاوه بر این آزمایش‌ها نشان دادند چشم این فضانورد نیز دچار تغییر شده‌است. پشت کره چشم وی مسطح‌تر شده‌ بود و باعث حرکت شبکیه به جلو شده‌ بود. درون چشم او نشانه‌هایی شبیه به کش آمدن دیده می‌شد و عصب‌های بینایی وی متورم بودند.

ناسا ابتدا تصور می‌کرد این پدیده تنها به یک فرد محدود می‌شود اما به تدریج مشخص شد اکثر فضانوردان در حین اقامت در فضا یا پس از بازگشت، به مشکلات مشابهی دچار می‌شوند. این مشکل اکنون VIIP یا فشار درون جمجمه‌ای مختل‌کننده بینایی نام گرفته‌ است و اصلی‌ترین عامل فرضی آن نبود نیروی جاذبه و ایجاد فشار در جمجمه فضانوردان است.

فضانوردان طی اقامت 6 ماه خود می‌توانند 0.007 ثانیه به عمر خود بیافزایند،‌اما برخی از نشانه‌های پیری زودهنگام به سراغ آنها آمده و بعلت نبود گرانش زمين، زودتر سالخورده مي شوند

اگر بدن انسان در فضا به دور از منابع گرما قرار بگیرد از طریق رسانش نمیتواند تبادل گرما کند اما از طریق تابش می‌تواند. یعنی بدن شروع به تابش فوتون میکند و بدن خيلي به كندي منجمد ميشود

در مريخ به علت ضعيف بودن بيش از حد ميدان مغناطيسي سياره، علاوه بر اختلالات در DNA انسان ، انواع سرطانها بروز و سيستم ايمني بدن در اين سياره مختل می شود

اتفاقی که برای انسان در فضا میافتد.

اگر به هر نحوی در فضا سفینه یا لباس مخصوص انسان دچار سانحه بشه ده خطری که ما را تهدید میکند به قرار زیر است :

1- جهش سلول : اولین خطر مسلما در فضای خلا ما مورد بمباران ذرات زیر اتمی خطرناک خواهیم شد همچنین اشعه های خطرناکی که روی DNA ما تاثیر منفی میگذارد و در سطح سلولی اختلالات شدید را وارد میکند .

حتی اگر سریعا نجات پیدا کنید ممکنه با سرطان مدتی بعد بمیرید

2- به جوش امدن خون :

در ارتفاعات بالا مایعات زودتر به جوش میایند این اتفاق در فضا شدید تر است چرا که فشار بسیار کمتر از فشار خون درون بدن شما میباشد

3- نگه داشتن نفس در شرایط خلا باعث منفجر شدن ریه هایتان در اثر فشار میشود . پس عاقلانست تا جایی که ممکنه بازدم رو تکمیل کنید .

4- فشار خون شما در فضای خلا به صفر میرسد و قلب نمیتواند خون را از طریق رگها پمپاژ کند . و فشار شما به صفر میرسد و مرگ شما تسریع پیدا میکند .

5- همونطور که گفتیم فشار میافتد و فشار خون که کم بشه و افت کنه به صفر برسه مانع باقی ماندن اکسیژن در فضای خونی شما میشه و حباب های نیتروژن در سیستم خونی شما شکل میگیره حتی در مغز ممکنه باعث سکته مغزی نیز بشه و حتی تشنج های شدید. و همچنین این حباب ها ممکنه باعث گرفتگی عروق و انسداد قلب بشه و سکته قلبی و شوک را بالا ببرد .

6- همونطور که میدونید در یک روز گرم بدن ما برای تنظیم دمای خودش عرق تولید میکنه باعث خنکی بدن ما میشه . عرق از سطح پوست ما تبخیر میشه اما در پوچی و خلا فضا رطوبتی نیست و هیچ اجازه ای برای خنک سازی نداریم در نتیجه در فضای سرد باعث میشود که مایعات رطوبتی در سطح بدن ما حتی در دهانمان یخ بزند

7- به دلیل کمبود اکسیژن شما در فضا بعد چند ثانیه خفه خواهید شد .

8- در فضا ان هم بدون لایه اوزون و محافظ ما در برابر اشعه های مضر و خطرناک کیهانی و همچنین خورشیدی قرار میگیریم پوست ما به طرز وحشتناکی خواهد سوخت حتی اگر نجاتم پیدا کنیم سرطان شدید پوست خواهیم گرفت .

9- در شرایط فشار اتمسفر زمین 70 درصد بدن ما اب مایع دارد ولی در شرایط فضا این مساله متفاوت میشه از حالت مایع خارج و بخار اب شکل میگیره بدن ما پف خواهد کرد .

10- اولین چیزی که بعد از سانحه در سفینه دچار میشید به فضا مکیده میشید. و در وضعیتی ناگوار در فضا شناور میشوید